Neurodydaktyka, czyli jaki sens ma uczenie się nauczania? – ciekawostki o neuromitach i neurofaktach (2)

A zatem NEUROFAKTY:
 

• nasz mózg jest plastyczny całe życie i uczy się powoli – co to oznacza? Ano, że uczymy się całe życie i nasza edukacja absolutnie nie kończy się na szkole średniej czy studiach. Mamy wrodzoną możliwość skutecznego uczenia się także w wieku średnim i starczym (choć przebiega ono nieco wolniej) – działa to w ten sposób, że podczas uczenia się powstają nowe połączenia neuronowe, analogicznie więc jeśli człowiek przestanie się uczyć, połączenia zaczynają zanikać, co może prowadzić w późniejszym okresie życia do takich schorzeń jak Alzheimer czy demencja;
• nasza pamięć zależy od: uwagi (co mamy zapamiętać), kontekstu, wzmocnienia (po co mi się to przydaje, powiązanie informacji z emocjami), innych skojarzeń (łączę to z faktami, które już znam);

 
Co z tego wynika dla nas?
 
Przede wszystkim możemy podjąć naukę w każdym wieku, gdyż im mamy więcej połączeń neuronowych, tym skuteczniej i szybciej działa nasz mózg. Łączymy nową wiedzę z już nabytą – na zasadzie skojarzeń. Dodatkowo wykonujemy pracę domową, co gwarantuje ciągłość oddziaływań, a w prostym języku – powtórki mają kluczową rolę w procesie nauczania.
 

• mózg filtruje informacje – kluczem do sukcesu jest motywacja, która składa się z kilku etapów – wzbudzania energii, wysiłek skupiony na celu, zwiększenie wrażliwości na bodźce istotne;

 
A od czego zależy motywacja? Wyróżniamy 3 czynniki:
 

• komponent wartości czyli oczekiwana gratyfikacja (dlaczego to robię, po co mi to, co dostanę w zamian);
• komponent oczekiwania, prawdopodobieństwo osiągnięcia sukcesu (czy jestem w stanie to wykonać, rozważam bilans zysków i strat);
• komponent afektywny czyli napięcie motywacyjne – jakie uczucia wzbudza we mnie to zadanie (Bańka, 2016);
• od strony neurobiologicznej – przy udziale neuroprzekaźników, tj. dopamina, która odgrywa kluczową rolę w zachęcaniu do podjęcia aktywności;

 
Co z tego wynika dla nas?
 
Poziom dopaminy zwiększa się, jeżeli pokazujemy cel (np. językowy) jako korzyść lub nagrodę, zatem kluczem do efektywnych zajęć są pierwsze minuty lekcji, podczas których trener językowy udowadnia, dlaczego dany temat jest potrzebny, atrakcyjny i możliwy do zrealizowania. Co ciekawe mózgowi potrzebny jest stres na odpowiednim poziomie, by wydzielać neuroprzekaźniki mobilizujące do działania.
 

• neurony lustrzane odkryte w latach 90.tych w korze ruchowej – kopiują ruchy, dzięki nim możemy współodczuwać (tj. przejmujemy emocje innych), co oznacza, że pasjonaci są w stanie zainteresować każdego, umożliwiają współodczuwanie, empatię, emocje, a co za tym idzie ich pasję lub zniechęcenia do wykonywanej czynności;

Ciekawostką jest, że neurony lustrzane nie uruchamiają się patrząc na czynność, która jest wyświetlana na ekranie – prawdopodobnie dlatego programy edukacyjne oparte na mimowolnym naśladowaniu (np. programów do naśladowania języka) są nieskuteczne – potwierdzono to w badaniach tzw. deficytu video (Anderson i Pempek, 2005, Zack i inni 2009).
 
Co z tego wynika?
 
Postawa trenera językowego rzutuje na zachowanie czy emocje uczniów – dlatego właśnie często tak wielki problem sprawia nauka w szkole.
 

• nauczanie bezstresowe może być niebezpieczne – stres aktywuje procesy psychologiczne podczas fazy mobilizacji, mobilizuje ostatnie zasoby sił, umożliwia szybkie podejmowanie decyzji i szybkie działanie, zwiększa funkcje adaptacyjne organizmu, zbyt duży lub długi stres wywołuje zmęczenie, co daje organizmowi informację, że potrzebuje odpoczynku;

 
Co z tego wynika dla nas?
 
Stres jest wpisany w rozwój i proces uczenia się, jednak musi być utrzymany na optymalnym poziomie  – tę rolę spełniają nasi trenerzy językowi (https://einfachso.pl/trenerzy-jezyka-niemieckiego-warszawa/).